Day 31 - Only one night left...
12 Juli 2015 | Verenigde Staten, Ann Arbor
Inmiddels is het hier 11.30pm, en lig ik net in bed. Mijn laatste nacht in het huis. Mijn laatste nacht in Ann Arbor. Mijn laatste nacht in Amerika. De laatste week is voorbij gevlogen! De diensten die ik heb gehad in het ziekenhuis waren niet heel druk, maar desondanks heb ik ook van deze diensten genoten.
Donderdag was ik echt helemaal klaar met werken, een raar gevoel. Want ondanks een goede beoordeling is het gek om hier weg te gaan. Jasper en ik hebben het er regelmatig over dat de werksfeer die we ervaren tijdens deze stage zo anders is dan normaal. Iedere dag dat we hier waren werden we wakker met een glimlach op ons gezicht omdat we wisten dat we van iedere minuut van de dag zouden genieten. Erg jammer dat het voorbij is, we zouden hier allebei graag willen blijven om ons verder te ontwikkelen. De gyneacoloog waar we allebei mee op de OK zijn geweest gaf aan dat er in de toekomst uitbreiding van uren zal zijn. Misschien is dat onze kans wel om hier een jaar te gaan werken nadat we afgestudeerd zijn. Dat zou onwijs gaaf zijn! Maar eerst nog een jaar school, een diploma halen en thuis eens overleggen..
Donderdagavond hebben we bij een van de professoren en zijn vrouw gegeten die voor de academie in Maastricht werkt. We hebben het die avond onwijs naar onze zin gehad, het over uiteenlopende onderwerpen gehad en ze beloofd dat wanneer ze weer in Nederland zijn we een avond voor ze zullen koken. Het netwerken tijdens deze stage geeft ons redelijk wat mogelijkheden voor de toekomst, en we zijn allebei erg benieuwd wat ons dat gaat brengen.
Gisteren hebben we onze Dutch party gehad in huis. Ik heb de middag in de keuken gespendeerd om Hollandse lekkernijen te maken. Nou ja, het idee was leuk.. De worstenbroodjes en eiersalade waren een groot succes! Maar de appeltaart en cake, tja ik heb wel eens betere gebakken denk ik zo. Desondanks was het een geslaagd feestje, heeft iedereen van het eten, drinken, de muziek en de gezelligheid genoten en dat was het doel. De leuke gesprekken die zijn gevoerd hebben als resultaat dat we te weten zijn gekomen dat sommige studenten naar Nederland komen. Erg leuk, want dan kunnen wij ons mooie Nederland aan ze showen! Langzaamaan zijn we hier ook al begonnen met afscheid nemen van sommigen van onze huisgenoten..
Nadat wij pas weer in bed lagen toen de meesten van jullie weer uit bed gingen, en sommigen vonden dit schijnbaar echt te laat;), hebben we eerst uitgeslapen. Daarna onze koffers ingepakt en de kamers netjes gemaakt. Het gaat morgen nog spannend worden want mijn koffers zijn te zwaar! Oeps..! Gelukkig lijkt het erop dat Jasper zijn kleren zijn afgevallen, want zijn koffer weegt ineens een aantal kilo minder dan toen hij hier kwam, dus als ze moeilijk doen past daar nog wel wat bij.
Vanavond zijn we met zijn vieren uit eten geweest. Ons laatste avondmaal in Ann Arbor. Na het eten hebben we de huisgenoten die aan het werk waren opgezocht om ze gedag te zeggen. En wat blijkt.. We zijn niet heel er goed in afscheid nemen. We hebben afscheid moeten nemen van al deze lieve mensen met een lach en een traan, en dat viel toch wat zwaarder dan dat Jasper en ik in eerste instantie hadden gedacht. We zullen deze mensen missen en we weten zeker dat we tijdens de afgelopen periode een hoop nieuwe vrienden hebben gemaakt..
En nu.. Nu moeten we proberen wat slaap te pakken. Onze vlucht vertrekt morgen om 9am dus we moeten om 7.30am op het vliegveld zijn. De slaap te pakken krijgen lukt nu nog niet zo goed. Het was raar om vanavond voor de laatste keer door de straten van Ann Arbor te lopen.. Het zal wennen zijn om hier 's avonds niet meer thuis te komen, want zo heeft het de afgelopen 5 weken gevoeld, een thuis voor bepaalde periode.. Maar nu kunnen we wel weer naar ons eigen thuis, dat is een fijn gevoel. Het blijft een dubbel gevoel, maar dat is een gezond gevoel denk ik zo..
Nog maar één nacht... Een nacht en dan zie ik jullie weer.. In één woord geweldig..! Slaap lekker lieve vaders, moeders, broers, zussen, nichtje en liefde van mijn leven.. Ik ben er bijna:)!!! Xxx
Donderdag was ik echt helemaal klaar met werken, een raar gevoel. Want ondanks een goede beoordeling is het gek om hier weg te gaan. Jasper en ik hebben het er regelmatig over dat de werksfeer die we ervaren tijdens deze stage zo anders is dan normaal. Iedere dag dat we hier waren werden we wakker met een glimlach op ons gezicht omdat we wisten dat we van iedere minuut van de dag zouden genieten. Erg jammer dat het voorbij is, we zouden hier allebei graag willen blijven om ons verder te ontwikkelen. De gyneacoloog waar we allebei mee op de OK zijn geweest gaf aan dat er in de toekomst uitbreiding van uren zal zijn. Misschien is dat onze kans wel om hier een jaar te gaan werken nadat we afgestudeerd zijn. Dat zou onwijs gaaf zijn! Maar eerst nog een jaar school, een diploma halen en thuis eens overleggen..
Donderdagavond hebben we bij een van de professoren en zijn vrouw gegeten die voor de academie in Maastricht werkt. We hebben het die avond onwijs naar onze zin gehad, het over uiteenlopende onderwerpen gehad en ze beloofd dat wanneer ze weer in Nederland zijn we een avond voor ze zullen koken. Het netwerken tijdens deze stage geeft ons redelijk wat mogelijkheden voor de toekomst, en we zijn allebei erg benieuwd wat ons dat gaat brengen.
Gisteren hebben we onze Dutch party gehad in huis. Ik heb de middag in de keuken gespendeerd om Hollandse lekkernijen te maken. Nou ja, het idee was leuk.. De worstenbroodjes en eiersalade waren een groot succes! Maar de appeltaart en cake, tja ik heb wel eens betere gebakken denk ik zo. Desondanks was het een geslaagd feestje, heeft iedereen van het eten, drinken, de muziek en de gezelligheid genoten en dat was het doel. De leuke gesprekken die zijn gevoerd hebben als resultaat dat we te weten zijn gekomen dat sommige studenten naar Nederland komen. Erg leuk, want dan kunnen wij ons mooie Nederland aan ze showen! Langzaamaan zijn we hier ook al begonnen met afscheid nemen van sommigen van onze huisgenoten..
Nadat wij pas weer in bed lagen toen de meesten van jullie weer uit bed gingen, en sommigen vonden dit schijnbaar echt te laat;), hebben we eerst uitgeslapen. Daarna onze koffers ingepakt en de kamers netjes gemaakt. Het gaat morgen nog spannend worden want mijn koffers zijn te zwaar! Oeps..! Gelukkig lijkt het erop dat Jasper zijn kleren zijn afgevallen, want zijn koffer weegt ineens een aantal kilo minder dan toen hij hier kwam, dus als ze moeilijk doen past daar nog wel wat bij.
Vanavond zijn we met zijn vieren uit eten geweest. Ons laatste avondmaal in Ann Arbor. Na het eten hebben we de huisgenoten die aan het werk waren opgezocht om ze gedag te zeggen. En wat blijkt.. We zijn niet heel er goed in afscheid nemen. We hebben afscheid moeten nemen van al deze lieve mensen met een lach en een traan, en dat viel toch wat zwaarder dan dat Jasper en ik in eerste instantie hadden gedacht. We zullen deze mensen missen en we weten zeker dat we tijdens de afgelopen periode een hoop nieuwe vrienden hebben gemaakt..
En nu.. Nu moeten we proberen wat slaap te pakken. Onze vlucht vertrekt morgen om 9am dus we moeten om 7.30am op het vliegveld zijn. De slaap te pakken krijgen lukt nu nog niet zo goed. Het was raar om vanavond voor de laatste keer door de straten van Ann Arbor te lopen.. Het zal wennen zijn om hier 's avonds niet meer thuis te komen, want zo heeft het de afgelopen 5 weken gevoeld, een thuis voor bepaalde periode.. Maar nu kunnen we wel weer naar ons eigen thuis, dat is een fijn gevoel. Het blijft een dubbel gevoel, maar dat is een gezond gevoel denk ik zo..
Nog maar één nacht... Een nacht en dan zie ik jullie weer.. In één woord geweldig..! Slaap lekker lieve vaders, moeders, broers, zussen, nichtje en liefde van mijn leven.. Ik ben er bijna:)!!! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
